حیوانات مخلوقات خداوند هستند و در حق حیات فرقی با ما ندارند …
چه بخواهیم چه نخواهیم در اطراف ما موجوداتی هستند که اسمشان را موجود دوپا گذاشته حیوان.
موجوداتی که خداوندِ ما انسان‌ها به آن ها جان داده موجوداتی که از جنس ما هستند و درد را، محبت را، خشونت را، گرسنگی را، تشنگی را، سرما را، گرما را، افسردگی و خستگی را، و همه و همه و همۀ آن چه ما احساس می‌کنیم را حس می‌کنند.
پس که را با سنگ و چوب می‌زنیم؟ که را آزار می‌دهیم؟ که را هدف گلوله و توهین و تحقیر قرار می‌دهیم؟
او که سقف خانه‌اش آسمان دودگرفتۀ همین شهر است، شکم گرسنۀ خود و توله‌هایش جز با تکه زباله‌ای پر نمی‌شود، چراغی جز ماه و خورشید نمی‌شناسد، پوششی جز برف و باران و زبانی برای بیان دردهایش ندارد…
اگر نمیتوانیم از آن ها نگهداری کنیم به پناهگاه‌هایی یاری برسانیم که با کمک‌های مردمی اداره می‌شوند و تبدیل به سرپناهی امن برای موجوداتِ آزاردیده شده‌اند.
به این موسسه یا موسسات حامی حیوانات کمک مالی، فیزیکی، غذایی، دارویی و برسانیم. اگر قادر به هیچ‌کدام از اینها نیستیم، برای زندگی بهتر آن ها فرهنگ‌سازی کنیم.
با کمک به این مخلوقات مظلوم خداوند، آرامش، برکت، نور و زلال‌ترین دعاها را به زندگی خود و خانواده‌مان به ارمغان بیاوریم.
برای حامی بودن
برای حمایت از یک زندگی
هرگز دیر نیست…
همشهری گرامی
آیا می‌دانید
نحوه برخورد با حیوانات یکی از شاخص‌های اصلی شعور و فرهیختگی شخصی بالا و فرهنگ مدنی و اجتماعی پیشرفته است و ما ایرانیان با وجود داعیۀ تمدن چند هزار ساله و رعایت اخلاقیات مذهبی در این زمینه از جایگاه بسیار نامطلوبی در جهان برخوردار هستیم؟
آیا می‌دانید
جامعه‌ای که حقوق حیوانات رعایت نشود و حیوان‌آزاری به اشکال فجیع در آن پدیده‌ای رایج و بدون منع قانونی باشد، جامعه‌ای بیمار است که در آن نمی‌توان از تامین حقوق انسان هم سخنی به میان آورد؟
آیا می‌دانید
ایران از معدود کشورهایی است که قانونی مستقل برای حقوق حیوانات و یا حداقل برخورد با حیوان‌آزاری در آن وجود ندارد؟
آیا می‌دانید
نهاد “پناهگاه” در ایران امروز نماد حمایت از حقوق حیوانات است؟
آیا می‌دانید
رسیدگی به حیوانات آسیب‌دیده و نگهداری و حمایت از آن‌ها یا غذارسانی به حیوانات گرسنۀ شهری یکی از روش‌های شناخته‌شده و رایج رسیدن به آرامش شخصی و تعالی روحی و معنوی است؟
آیا می‌دانید
تماس‌های تلفنی مکرر شما با شهرداری در زمینۀ برخورد با سگ‌های شهری می‌تواند زمینۀ کشتار مجدد آن را فراهم کند؟ به جای این کار کمک‌های مالی، فیزیکی، دارویی و … خود را به موسسه برسانید، عضو آن شوید و در این زمینه فرهنگ‌سازی کنید.
آیا می‌دانید
پناهگاه نمی‌تواند محل نگهداری دائمی همۀ سگ‌های شهر باشد و خانۀ سگ‌های معلول، بیمار، آسیب‌دیده و … است. پناهگاه منزل‌گاه موقتی است برای عقیم، واکسینه، آرام و امن شدن سگ‌های شهری. مانند تمامی کشورهای پیشرفته و متمدن باید به حضور سگ و گربه‌ها در محیط شهری عادت کرد و به یاد داشت که هیچ دولتی قادر به جمع‌آوری همۀ حیوانات شهری در محیط بسته نیست. تنها راه، کنترل جمعیت این حیوانات و واکسینه و ایمن‌سازی آنان است. این هم دلیل دیگری بر عضویت در موسسه و یاری به آن است.
آیا می‌دانید
در چند دهۀ اخیر تعداد گزارش‌ها و اخبار مبنی بر جراحت شدید و یا مرگ در اثر حملات سگ‌های بدون سرپرست در محیط شهری تقریبا صفر بوده است؟ سر و صدا و حرکت سریع سگ‌ها تنها به دلیل ترسیدن از ما ست. به جای ایجاد فضای هراس در برخورد با حیوانات و انتقال آن به فرزندان‌مان که زمینه‌ساز کشتار آن‌هاست، فرهنگ حیوان دوستی و برخورد درست با مساله از طریق پناهگاه و غذارسانی به سگ‌های خسته و گرسنه را آموزش دهیم.
آیا می‌دانید
ایجاد تبعیض بین حیوانات و به ویژه سگ‌ها بر اساس “نژاد” مانند نژادپرستی در بین انسان‌ها زشت و ناپسند است و سگ بومی ایرانی که ما به آن “ولگرد” می‌گوییم یکی از نجیب‌ترین و باهوش‌های ترین انواع سگ در جهان است.
آیا می‌دانید
موسسه پیشگامان ناجی حیات حیوانات اراک وظایف متعددی مانند نگهداری، غذارسانی، درمان، واکسیناسیون، عقیم‌سازی و … را بر عهده دارد که هزینه‌های سنگین آن تنها و تنها توسط حامیان تامین می‌شود.
اطلاع شما از هر کدام از این نکات دلیلی است بر عضویت در موسسه و یا یاری‌رساندن به آن.
برای حامی بودن و حمایت از زندگی هیچ‌گاه دیر نیست..